Confessions – İtiraflar

2 yorum

1. 

   ÇAĞLA

   1 ay önce

   İnanılmaz bir filmdi ya hele ilk yarım saat boyunca kadın sadece konuştu ve ona kitlendim resmen. Uzun süredir watchlistimde olan bir filmdi pişman ettirmedi izlemenizi öneririm asla sıkıcı değil sizi içine çekiyor. İntikam temalı filmlere bayılıyorum genelde önce Kore filmleri aklıma geliyor.ilk defa Japon filmi izledim bundan sonra Japon sinamesına daha cok göz atacağım. Çevirenlerin eline sağlık.

   1
2. 

   Makiano

   2 hafta önce

   Bu yorum spoiler içermektedir. Okumak için tıklayın.

   İzlenmeli bir film diyebiliriz. Çoğu kişiyi şaşırtabilir fakat bana göre düz mantıkla tek bir olayı senaryo olarak yazdıktan sonra karakterler arasında ilişkilerde değişiklikler yapılarak alaka düzeyinde eksiklikler ile izleyicilerin kafa karışıklığına neden olacak imgeler ve sembollerin gelecek sahnelerle ilgili bilgi vermesi ve görsel anlatıda farkına varmaması ile gördüklerini hatırlayıp algılaması ile zevk vermesine neden oluyor. Alışılagelmiş izleyicinin “zeka”sını şaşırtmayı amaçlayan film teknikleri… Konusuna gelecek olup oluşturduğu yorumlama fikirlerimden bahsedecek olursam ,filmdeki terimler ve kelimeler (zeka, katil, cinayet, aile, anne…psikopat, sosyopat,gaslighting, love booming, bağımlılık, hezeyan, halüsinasyon,popülarite, oedipus kompleksi, çocuk gelişimi, pedagoji, aile dizimi ve yaşanılan veye yaşanılabileceklerin kategorik ayrıştırılması ile biçimlendirildiği sonsuz ifadeler yığını) gerçek anlamıyla yansıtılmamış. Öğretilerin kullanılarak insanın kabul görmüş gerçeklerinde suistimal edilebileceğini çıkarım yapabiliriz ve bu “gerçek”lerin düşünülebilecek ve fark edilebilecek diğer gerçeklerin var olması veya yeni-yeni oluşumunu idrak etmesini körelten en temel potansiyel sınır olduğunu söylemek yanlış olmaz diye düşünüyorum. Biraz daha filmdeki olayları baz alarak bakarsam, hakk ve kanunların farkındalığında “farkı yoktur” umursamazlığına kapılan şahsın kendi doğruları için yapacaklarında ilkel toplum gereksinimlerini ve medeniyetini çıkarımsal kullanıp diğerlerinin nasıl manalaştırdığını kendine göre tahmin ederek yönetebileceğini görürüz. Diğer taraftan filmde kafa karıştıran şey bu yönetebilecek kişinin nasıl düşündüğünün başka birisi tarafından saptanıp kontrol edilmesi durumundakı ihtimallerde oluşan paradoksal olarak filmde de geçtiği gibi “güçsüz, her zaman kendinden daha güçsüz olanı incitir” yansıtabiliriz. Burada anlattığım gibi kendinden biraz daha güçsüz olan için kendisi güçlü olarak betimlenmemiş. Yani az evvel söylediğim paradoksda zihinsel yanılgı şudur, kişiler arasında zeka farkı yoktur, aynı yolu önceden deneyimlemiş biri sonunu yola yeni başlayacak birisine göre daha evvel görür. Burada nasihat veren tecrübeye istinad ettiklerini zanneden “yaşlıları” kastetmiyorum ve bu durumla alakası bile olmadığını fark etmenizi umuyorum…. neyse çok uzatıyorum, insanlar öylesine “iyi, kötü, sürükle…” gibi tariflerle filmi yorumlarken benim metnim çok zaman alıcı ve yorucu olsa gerek..değmez.