Ahlat Ağacı

28 yorum

1. 

   Önemli değil

   1 sene önce

   “neymiş, dünyada onu suçlamayan tek ama tek canlı oymuş.”

   hayal kırıklığının filmi ahlat ağacı. babaların günahlarının ve çocukların cezasının filmi. yabancılaşmanın, kendini bulma çabasının, tatminsizliğin ve çaresiz kabullenmelerin filmi. ceylan’ın teknik anlamda falso vermesine rağmen senaryo yazımı anlamında zirveye ulaştığı, gerçek ustalık filmi. bu ustalık da, altında yatan duygular ve fikirlerde saklı işte. öfkesinde, lafını sakınmayan, sert ve korkusuz tavrında. her yiğidin harcı değil kesinlikle ama 3 saatini -hatta tekrar izlemeyi cidden gerektirdiğini düşünürsek en az 6 saatini- kendisini yoğun şekilde düşünmeye ve sorgulamaya iten yorucu bir tecrübeye harcayacak kararlılıkta bir sinemasevere finalinde vereceği tatminlik hissinin bir eşi benzeri de yok. ceylan’ın kendisini, ülkesini ve sanatını tümüyle kabullenme ânı ahlat ağacı ve tüm teknik aceleciliğine rağmen, sinemanın gördüğü en başarılı yönetmenlerden birinin zirvesi.

   ve kuyunun içine o son bir bakış.
   kabullenme, korku, huzur, sevgi, hüzün, yabancılık, pişmanlık: her şey orada saklı.
   sinemanın sonu.

   7 2
2. 

   Senem ŞENGÜL

   12 ay önce

   Murat Cemcir baba rolüne cuk oturmuş.

   2
3. 

   gökhan

   9 ay önce

   Bu yorum spoiler içermektedir. Okumak için tıklayın.

   Oğul sorar: kuyu ne oldu?

   Çevresindekilerin buradan su çıkmaz sözlerine aldırış etmeden kuyuya açmaya devam eden baba ,artık kuyudan vazgeçmiştir. “Su çıkmadı yine onlar haklı çıktı ama o da iyidir, vaktinde firar zaferdir deyip kendimizi avutalım”
   Oğul, askerlikten dönmüştür, öğretmenlik mesleğinden ve hayattan ümitsizdir, “ya öğretmen olup doğu görevinde gençliği yakacağız, ya da alakasız bir işe girip yine gençliği yakacağız der.” ne yapayım sence diye babasına sorar.
   Baba, insan mesleğini sevince her yerde her şartta yaşayabiliyor bence.Başka şeyler hayal etmiştim ama var mı öyle pat diye hayale ulaşmak. neler yaşadım ne insanlar tanıdım, çoğunu unutmuş olsam da,unutuşun bile bir cazibesi var.

   İnsan biraz da zamanın içinde süzülmeli, iyi ve kötü anıları birbirine karışıp silinip gitmeli. silinip gitmeyecekler var elbette, insan zamana bir çentik atmalı.
   Oğlu, babasının kendi kitabını okumasına şaşırır, ilk defa kitabını okumuş biri ile karşılaşır. Kitapta oğlu, kendini, dedesini, bir ahlat ağacına benzettiğini söyler:, “uyumsuz, yalnız, şekilsiz’
   Baba devam eder, herkesin bir tabiatı var elbette işi onu bulup, kabullenip, sevebilmekte. Konuşmaları kesilir, baba oturduğu yerde uyuya kalır, uyandığında oğlunu su kuyusunda bulur. Oğlu kuyunun dibinde kazma ile toprağı açmaya çalışır.

   4
4. 

   mustafa nazif

   8 ay önce

   Kanımca NBC’nın en güzel filmi… yapmacık, eğreti bir şey göremedim filmde.

   2 1
5. 

   Zeynep

   7 ay önce

   Eğitimsiz olmanın bu denli övüldüğü ikinci bir ülke yok. 01.35 de başlayan sahneden de bu çıkarsamayi yapabilirsiniz

   1 6
6. 

   bylord

   4 ay önce

   bu adamın filmlerinde eksik bişi var sanki böyle tam o son vuruşu yapamıyor
   dramın eksikliğinden mi herşey doğal olsun diye verilen çabadanmı bilinmez ama birçok şeyi yönetmen seyirciye bırakmamalı.
7. 

   GREENSLEEVES

   1 ay önce

   muhteşem bir baş yapıt. oyunculuklar karakterler hepsi çok iyi oynamış. o kadar çok farklı şeylere değinilmiş ki bulunduğun ortamdan kaçmak isterken kendini dini sorgularken bulup ardından zamanın aktığını farkedip hadi kalk bir şeyler yap diyorken aslında durmanın da ayrı bir sanat olduğunu idrak ediyorsun bu filmde. ayrıca hayatta en defret ettiğin insanın sana en çok değer veren kişi olması ayrı bir metafor olmuş.